De Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen. Niet meer weg te denken uit de Tilburgse evenementen-‘scene’, en al tijden niet alleen een begrip in Tilburg zelf, maar in alle studentensteden die Nederland rijk is. Dit jaar was het aan T.H.D. Braque om onder de bezielende en opvliegerige leiding van dhr. Mulder de stijgende lijn verder voort te zetten en van de inmiddels zevende editie een succes te maken!
De vooruitzichten waren zeer somber; het was immers al weken zo vochtig als het voorhoofd van dhr. Chucko, en plensbuien gelijkend aan de gemoedstoestand van laatstgenoemde werden voorspeld. Omdat de weergoden ook van tradities houden, werden de aanwezigen op de dag zelf aangenaam verrast door een prettig zonnetje en kamertemperaturen. In principe waren daarmee alle benodigde ingrediënten in huis om er weer een legendarische dag van te maken; het veld lag er goed bij (ondanks de fles wodka die Adje had genuttigd alvorens het trekken van de lijnen), de rosé lag koud, de rode loper deurmat lag klaar: niets kon een succes belemmeren!
Tegen twaalven stroomden de deelnemers toe en konden de eerste glazen prosecco of rosé worden ingeschonken. Enkele uren later zitten er clubjes verspreid over het gehele veld, worden er her en der steekpenningen toegeschoven aan tegenstanders om de overwinning vast te stellen, zijn de meeste wangen flink gekleurd door de alcohol, staat er ergens een verdwaalde Braquer wortel te schieten, heeft de T.O.C.K.-voorzitter derdegraads brandwonden en groeit de groep culinaire fijnproevers die de frituur laten voor wat het is, en aansluiten in de rij bij de Cookaholics voor een lekker stukje Wagyu of andere lekkernijen. Uiteindelijk beslist oud-lid Wolfs het toernooi en gaat er met de gouden hamer vandoor.
Na een voedzame maaltijd te hebben genuttigd kan men zich opmaken voor het avondprogramma, waarbij dit jaar groter is uitgepakt dan ooit tevoren! Heeft dhr. Appelhof de lichten weer besteld? Komen die doedelzakken dan toch nog? Nee, naast Martijn! La Grouw (#SLAMFM, bekend van tv) waren dit jaar ook Jeff Doubleu en Skitzofrenix van de partij om een paar uur lang plaatjes te draaien. Dat was ook wel nodig, want de Appeltoren bleek al gauw niet meer in staat om op de been te blijven, dus is hij maar een beetje gaan touren door de stad. Zoals ieder jaar was het feest weer zeer geslaagd te noemen; dhr. van Schaik ging nog wat stagediven, tribunes werden onveilig gemaakt door menig stel, dhr. Leys was toch wél nog aanwezig en een enkeling schoot nog wat wortel. Uiteindelijk kon iedereen met een zeer tevreden gevoel naar huis. Behalve Paul, die zat nog in de taxi.
Graag hopen wij volgend jaar nog weer wat grootser uit te pakken, en willen daarom dan ook alle aanwezigen en sponsoren bedanken, en we zien u graag volgend jaar weer bij de T.O.C.K.!