We schrijven 6 juli 2018 15:53, bademeister Frenken stond al geruime 2 uur onrustig op zijn sloep te ijsberen. “waar de fack blijven die leden, ik heb nog zo gezegd altijd op skerp gasten, altijd op skerp”. Bademeister Mattheeuwse kon zich er echter niet druk om maken en zat al lekker met een shaffie en een GT te loungen op de sloep. Om 16:10 kwam dan toch eindelijk de tank aan uit zuid zuid. “Beetje Por erop gasten we willen de ploert op!!” klonk het vanaf de sloep. De Mast laadde met een tempo in dat we wel van hem gewend zijn, een tempo dat luistert naar de naam: “porloos”. “Godverdomme Mast, je wilt toch Bademeister worden!!” Bulderde Bademeister Frenken over de aanlegplaats. “Hier op de sloep, kleine stapjes, op de tenen, daar op de provincie grote stappen, dan moet je gewoon vliegen”, “Dát is hoe de systeempie werkt”. Gelukkig hadden de leden nog bakken vol fopploert deluxe amigo edition meegenomen om de gemoederen wat te bedaren. Allles check en rond 16:30 konden we eindelijk vol por de ploert op. Waar enkele fopleden de behoefte had om gezelschap te zoeken op een of ander fopsloep, lag dit allerminst op de vaarroute van de Bademeisters der T.H.D. Braque. Wij zouden hen wel weer zien bij het fop spijs dat ons die avond op de haringgrond te wachten zou staan.
De Bademeisters opende de volgende dag met een frisse duik om het alcohol bouquet van de vorige dag van zich af te wassen. Daarna,nog voordat de koperen ploert was opgekomen, koers naar Snits! Geezer van Munnen, had het geweldige idee om tijdens onze reis wat ploertduufen van chips te voorzien. Binnen de kortste keren vloog er een swurm van deze gevederde ratten achter ons. Koekie, op dit moment bezeten door de alcohol, had geen rem meer en bleef de ploertratten van de lucht maar voeren. Bademeister Kwak werd helemaal gek en knalde dan ook snel de extra motor aan. Eenmaal in Sneek aangekomen was er even tijd voor rust en werd er op het gemak door Sneek gestiefeld en getafeld. Dat een enkel lid in deze mooie stad, het verschil tussen een urinoir en een fop urinoir niet wist te herkennen, was uiterst pijnlijk. Hier zullen dan ook geen woorden meer aan vuilgemaakt worden.
De serene rust van Snits en de ploert, maakte in de avond plaats voor het asociaal jaapies vouwen met een aantal Provinciaole locals. Nadat de vijf ambulances act de presence hadden gegeven vonden de matrozen het weer tijd om de tentjes op te zoeken en het grauwe Grou te laten voor wat het was. Met een vieze sloep, lege blikken amigo’s en wat gebroken lattenbodems voeren we weer richting thuisbasis om vervolgens via linkerbaan en Maccie weer richting Tilburg te fahren.
“Het kan dooien, het kan vriezen…”
