Terwijl T.H.D. Braque nog steeds druk doende is met de viering van het vijfde lustrum, mocht ondertussen onze geliefde CV alweer haar achtentwintigste dies vieren. Op voorhand stond vast dat dit een succes zou worden, daar ons aller Aad zich had opgewerkt tot voorzitter van de Diescommissie en zodoende de vereniging mocht laten zien hoe men een fatsoenlijke dies neerzet.
Op zondag mocht het collectief zich melden voor alweer de zoveelste receptie van het jaar. Dat de vele recepties hun nasleep hebben, kwam naar voren uit het feit dat dhr. De Wit spontaan last had van een zenuwinzinking en er zodoende een tweekoppig bestuur mocht recipiëren. Gelukkig was er binnen het DPO eindelijk wél saamhorigheidsgevoel en zodoende werd de keuken eens van waardevolle toevoegingen voorzien. Als klap op de vuurpijl mocht ook nog eens de almanak in ontvangst worden genomen en dus keerde iedereen tevreden huiswaarts.
Een dagje later werd er weer ouderwets geïntegreerd met de dames van Conserva. Dat beide disputen er zin in hadden werd duidelijk toen bleek dat gezamenlijk bijna een derde van de totale capaciteit werd bezet. Nadat men een tweede hypotheek had genomen om een flesje wijn te kunnen bekostigen kon er genoten worden van het diesdiner, welke plaatsvond bij Villa de Vier Jaargetijden. Echter hadden de dames nog iets tegoed. Met een indrukwekkende speech wist Peerke de Praeses de aandacht van de gehele zaal op zich te vestigen en de dames te verblijden met de verlate lustrumcadeaus. Na het diner was men nog niet op elkaar uitgekeken en zodoende werd de avond verder gezet in de Live. Hier werd genoten van een eindeloze stroom aan pitchers bier, levensliederen gezongen uit volle borst en de kippetjesklooi die klooi Tsjøærdt aan vrouwelijk schoon gezelschap hielp. Ergens diep in de nacht keerde men weer richting huis om even bij te slapen voor de verdere festiviteiten die de week nog ging brengen.
Twee feestavonden tussendoor betekenden dat de week goed was gevuld, echter zou het hoogtepunt pas op vrijdag plaatsvinden. Het stof werd weer van de rokkostuums geblazen, de hemden werden weer gestreken aangetrokken en de blinddateservice leverde puik werk. Goed eten is belangrijk en dus werd St. Sjaak aangedaan om een goede bodem te leggen voor de rest van de avond. Met de broeken veel te strak begaf het collectief zich per taxi dan wel tweewieler richting het Willem II stadion voor het gala. Daar bleek wel dat de bodem die gelegd was niet bij iedereen voldeed, daar op een gegeven moment een enkeling met bier stond te strepen. Na een avond vol bier en consumptiebonnen werden de taxi’s opgezocht, waarop de galaplicht niet kon worden geïnd.
