21-Diner Kwakson

In een grijze uithoek van Nederland ontving de familie Nijmeijer het collectief Heeren met zwart-witte das ter ere van de 21e verjaring van ons aller Assessor.  De reis van bijna 3 uur in de burgerrups deed het sublieme eten mogelijk nog beter smaken en de geselecteerde vino’s voorzagen menig lid van hun dagelijkse dosis vitamine C.

Een 21 diner staat normaal vol tradities, maar helaas kwamen die ditmaal in conflict met de nu al anderhalf jaar durende traditie van Ab Acti die hun zaken niet op orde hebben. Om daar verder niet al te veel over uit te wijden is eigenlijk het enige wat op dat vlak goed ging het feit dat de Albert Heijn nog open was en d’n Ab een tweewieler kon lenen. Met zes man om een lied te schrijven kon dat niet anders zijn dan fenomenaal: hip, gewiekst taalgebruik en niet altijd gepast voor de oren van ouders, wat ook meteen een aardige samenvatting is van de schrijvende lichting. Verwarrend was dat singer-songwriter Van de Pol zijn gebrek aan inzet het afgelopen jaar in een keer probeerde recht te zetten door de avond tevoren de helft van de chanson te herschrijven, gelukkig slechts ten goede.

Terwijl de alcohol langzaam werd opgenomen in het bloed maakte de club zich klaar om de metropool Zwolle een vleugje elan te geven. Het lekkerste hapje van de avond, weddenschapobject Janieke Nijmeijer, was zich de broertjes-zusjesdag van vorig jaar nog niet vergeten en durfde het niet aan nogmaals mee de stad in te duiken. Dat de TOCK een gerenommeerd begrip is in Tilburg en omstreken was bekend, maar dat het gevleugelde idioom voor een evenement van excellentie ook de uithoeken van ons land heeft bereikt werd bewezen door het groepje dames dat stond te popelen de mannen achter dit fenomeen te ontmoeten. Dat de klasse van de TOCK een afspiegeling is van Heeren wier naam eraan wordt verbonden bleek uit het feit deze mannen niet onwillig waren deze vrouwen hun finesse te laten proeven.

De geur van verse croissantjes maakte het de Heeren mannen wakker de volgende ochtend. De slaapzakjes werden opgerold, oogjes werden uitgewreven en Bal moest uitleggen waarom er drie banners in de achtertuin lagen. De heldiale sfeer-spons besloot zijn ingewanden uit te knijpen tegen de ruiten van Franks beunmobiel op de terugweg, wat hem aanspoorde het gaspedaal nog iets dieper in te duwen en voor men het wist was men weer terug in het ons bekende Tilburg.

Familie Nijmeijer, bedankt!

Zou jij anders misschien met mij willen zoenen?